جمعه ۲۰ مهر ۱۳۹۷ - ۰۹:۲۰
 حکایتی در احیای امر به معروف و نهی از منکر (حجاب)

حوزه/ استاد حسین انصاریان در بخشی از کتاب «سیدالشهدا(ع) تجلی عبودیت» حکایتی در احیای امر به معروف و نهی از منکر (حجاب) نقل می کند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، این مفسر، محقق و پژوهشگر علوم و معارف اهل بیت(ع) در این کتاب آورده است؛ آیت اللّه شیخ محمدتقی بافقی یکی از برجسته ترین علما و فضلایی است که در راه امر به معروف و نهی از منکر جان فشانی و فداکاری های بسیاری نموده است. ایشان از محبوبیت بسیار والایی در میان مردم برخوردار بود. این عالم وارسته برای تحقق امر به معروف و نهی از منکر تنها به گوشزدهای شفاهی اکتفا نمی کرد، بلکه در دوران شاهنشاهی چندین مرتبه برای رضاخان نامه نوشت و از وی درخواست کرد تا سیاست های مخالف با دین اسلام را تغییر دهد.

ماه مبارک رمضان 1346ق، برابر با نوروز 1307ش بود و زائران بسیاری از شهرهای مختلف به قم آمده بودند، تا هنگام تحویل سال در کنار قبر مطهر حضرت معصومه(س) باشند. همسر رضاخان و گروهی از زنان دربار نیز برای حضور در مراسم نوروزی، روز دوشنبه ۲۹ اسفندماه ۱۳۰۶ وارد حرم حضرت معصومه(س) شدند([1]) و در غرفه بالای ایوان آیینه بدون چادر و حجاب مناسبی نشستند. هنگامی که آیت اللّه بافقی از این موضوع آگاه شد، برای زنان دربار پیغامی فرستاد و به حضور آنان در حرم با آن وضع نامناسب اعتراض کرد، اما چون این پیغام و هشدار مؤثر واقع نشد، شخص ایشان به آنجا آمد و از آن ها درخواست کرد تا حرم را ترک کنند.

خانواده شاه به خانه تولیت رفتند و این واقعه را به تهران خبر دادند. رضاخان با شنیدن این خبر همراه با وزیر دربار و یک فوج زرهی، از تهران روانه قم شد و نظامیان را در منظریه قم مستقر کرد و خود به همراه عده ای از گارد داخل شهر قم آمدند.([2]) سپس رضاخان با چکمه وارد حرم شد و افراد گارد، عده ای را مضروب و آیت اللّه بافقی را دستگیر کردند. در این میان غیبت موقت آیت اللّه حائری; از قم، به دربار در این اقدام جرأت بخشیده بود، چنان که رضاشاه آیت اللّه بافقی; را مورد بی حرمتی قرار داد و زیر لگد انداخت و به باد ناسزا گرفت([3]) و پس از آن ایشان را به زندان تهران فرستاد. سرانجام آیت اللّه بافقی پس از چند ماه، بر اثر اقدام آیت اللّه حائری از زندان آزاد و به شهر ری تبعید شد و در آستان حضرت عبدالعظیم(ع) به امامت جماعت و حل و فصل امور دینی پرداخت.

مؤمن باید در مهار معاصی و گناهان به جهت تحصیل رضای پروردگار جبّار، غیرت دین و عصبیّت و حمیّت چنان بر او مستولی و چیره شود که از کثرت و قوّت مخالفان حق نیندیشد و به مهابت و ابهت ملوک و سلاطین التفات نکند و در نصرت حق از مال و جان و آبرو مضایقه ننماید.

رسانیدن امر حق طاعت است

ز زندان نترسم که یک ساعت است

سعدی

------------------------------------------------------------------------

[1]. تاریخ بیست ساله ایران: ۴/۲۸۵.

[2]. سی خاطره: 1/۲۰۳.

[3]. نهضت روحانیون ایران: ۲/۱۵۶.

برگرفته از کتاب سیدالشهدا(ع) تجلی عبودیت نوشته استاد انصاریان

انتهای پیام   ۳۱۳/۱۷

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha